ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ

ଏ ସଂସାର ପଥ ବଡ଼ ବିଷମୟଚାଳିବାଟା ଭାରି କଷ୍ଟହେ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ ତୋ ଆଲୋକ ପାଇଚାଲୁଥିବି ଏହି ବାଟ,କାଳିଆ ରେ ସୁଗମ ହେବ ମୋ ବାଟ ।ଗଂଠୁଲି ମୋହର ଭାରି ହୋଇଅଛିହିଂସା,ଦ୍ୱେଷ,ଘୃଣା ଥାଇରହ ରେ କାଳିଆ,ସେ ଗଂଠୁଲି ଥୋଇଧରିବି ତୋ ଜପାମାଳୀ,କାଳିଆ ରେ ଜପିବି ତୋ ଜପାମାଳୀ । ଶୟନେ ସ୍ବପନେ ତୋତେ

ପରମ ପ୍ରେମିକା

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଫଗୁଣ ଆସିଛିମଳୟ ସାଥିରେ ଧରିପଲ୍ଲୀରୁ ସହର ଆମ୍ବତୋଟା ମାଳବଉଳେ ଯାଇଛି ଭରି l ଭରା ବଉଳର ସୁଗନ୍ଧ ସୁବାସେମନ ପ୍ରାଣ ପୁଲକିତମଧୁ କୋଳ କଣ୍ଠି କୋକିଳ ତାନରେଉଲ୍ଲସୀ ଉଠେ ମୋ ଚିତ୍ତ l ପ୍ରକୃତି ରହିଛି ସେବାରେ ଆମରିପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲ ପାଏପବନ ଢାଳଇ ଆଲଟ ଚାମରଜଳ ପାଦ ଧୋଇ

ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀ

ମନେପଡେ ମୋର ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀ କଥାଆମ ଗାଆଁ ଚାହାଳିରେଖଡି ଛୁଆଁ ଵେଳେ ନୂଆ ସିଲଟରେଗୁରୁ "ଶ୍ରୀ" ଲେଖିଥିଲେ ।ଶ୍ରୀ ଲେଖା ପରେ ମଡାଇ ମଡାଇତିନି ଥର ଗାରେଇଲିସେହି ଦିନ ଠାରୁ ଗାଁ ଚାହାଳିରଛାତ୍ର ମଧ୍ୟେ ଗଣାହେଲି । ଯେଉଁଦିନ ଠାରୁ ଏଇ ହାତ ମୋରପ୍ରଥମେ ଖଡି ଛୁଇଁଲାସେଦିନ ପାଖରୁ ସିଲଟ ଖଡ଼ି

କଥା କୁହା କଣ୍ଢେଇ

କାର କୁ ଗ୍ୟାରେଜ ରେ ପାର୍କିଂ କରିଦେଇ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ବାବୁ ଡ୍ରଇଂ ରୁମ କୁ ପ୍ରବେଶ କରୁକରୁ ଲକି ମାଡାମ ପୁରାପୁରି ସଜେଇ ହୋଇ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ବାବୁଙ୍କ ଆଗକୁ ଚାଲିଆସିଲେ । ଶୁଭେନ୍ଦୁ ବାବୁ ଭାବିଥିଲେ ଲକି ଙ୍କର ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ତାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଆଣିଦେବ ଏକ ଅହେତୁକ ଆବେଗ। କିନ୍ତୁ ଏ କଣ? ଆହତ ନାଗୁଣୀ

ମୋର କହିବା କି ଦରକାର

ତୁମ କୁ ମୁଁ ପ୍ରିୟା ଦଣ୍ଡେ ଛାଡେ ନାହିଁତୁମେ ଥାଅ ମୋର ପାଶେ,ମୋ ବକ୍ଷ ସ୍ଥଳରେ କାନ ଦେଇ ଶୁଣତୁମ ନାମ ଖାଲି ଘୋଷେ ।। ପ୍ରତିଟି ସ୍ପନ୍ଦନ ତୁମ ନାମ କୁହେଦୃଶ୍ୟ ହୁଅ ପ୍ରତିକ୍ଷଣପଦ୍ମ ଗନ୍ଧ ପରି ତୁମର ସୁଗନ୍ଧମୋ ମନ କୁ କରେ ହରଣ ।।କର୍ଣ୍ଣ ରେ ମୋହର ନିନାଦିତ ହୁଏତୁମ ସେହି "ଏଇ" ଡାକଆଖି

କୋଣାର୍କ

କେତେ ଆଶା କରେ ଏକ କୋଣାରକଗଢିବି ମୁଁ ଧରାପରେ,କେମିତି ଗଢିବି ଚିନ୍ତା କରେ ମୁହିଁଶିଳ୍ପୀ ନୁହେଁ ମୁହିଁ କେବେ। ଧରି ଜାଣେନି ମୁଁ ନିହଣ ମୁଗରଶିଳ୍ପୀ ଶାସ୍ତ୍ର ପଢିନାହିଁ,ବ୍ୟଥିତ ହୃଦରେ ବେଳାଭୂମି ରେ ମୁଁବସିଲି ବିଷାଦ ହୋଇ। ଚମକି ଦେଖିଲି ବିଶୁ କହୁଛନ୍ତିକାହିଁକି ବସିଛ

ଶରଶଯ୍ୟା

କି ସୁନ୍ଦର ଦେଖ ପୀରତିତରୁ ଲତା ମଧ୍ୟରେ,ଘନ ବନାନୀ ଓ ଝରଣାପ୍ରୀତି କହେ କାନ ରେ ।ଅଭେଦ୍ୟ ପ୍ରୀତି ରେ ନ ଆସେକେବେ ଭଟ୍ଟା ଏଠାରେ,ଏମନ୍ତ ଶୋଭା କୁ ନିନ୍ଦିଣପ୍ରିୟା ଲୋଟେ ମୋ କୋଳେ,ତୁମ ଆମ ପ୍ରେମ ମଧୁରନାହିଁ ଉପମା ବାରେ ।ନଦୀ ସେପାଖର ଚକୋରୀକହେ ଶୁଣ ଚକୋରା,ତୁମର ମଙ୍ଗଳ ଚିନ୍ତିଣସୁଖ ନ

ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ

ଗାଁ ଟା ସାରା ହୁରିପଡିଗଲା ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ବିଷ ଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।ମୁହଁ ରୁ ଫେଣ ବାହାରି ପଡୁଛି।ଯିଏ ଶୁଣିଲା ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା । କାହିଁକି ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ବିଷ ଖାଇଦେଲେ?ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣ ଙ୍କୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଥାନ୍ତି ।କିନ୍ତୁ ଉତ୍ତର କାହାରି ପାଖରେ ନଥାଏ ।କିଏ କହୁଥାଏ,ଏଇ ପରା,ମୁଁ

ଆମ ବୁନିଆଦି

ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ଝଙ୍କାଳିଆ ବରଗଛ ।ଉପରେ ବିଭିନ୍ନ ପକ୍ଷୀ ଙ୍କର କିଚିରି ମିଚିରି ଶବ୍ଦ। ଗଛ ଛାଇ ରେ ଗାଁ ର ବୁଲା କୁକୁର, ଗାଈ ଗୋରୁଙ୍କର ମେଳି। ଗଛ ମୂଳର ଚଉତରା ରେ ଗାଁ ର ବୟସ୍କ, ବୃଦ୍ଧ ଲୋକ ମାନଙ୍କର ବିଭିନ୍ନ ଘର କରଣା ଜିନିଷ ଯଥା ଲଙ୍ଗଳ ତିଆରି, ଛଣ ପଟ ରେ ବିଭିନ୍ନ ଜିନିଷ ତିଆରି

ମୁକ୍ତିପଥର ସୈନିକ-ପବିତ୍ର ମୋହନ

ସେ ଥିଲେ ମୁକ୍ତିପଥର ସୈନିକ । ତାଳଚେର ଗଡ଼ଜାତର ଆଲୋକ ।ତାଙ୍କର ଆହ୍ୱାନରେ କି ମନ୍ତ୍ରଥିଲା କେଜାଣି ତତ୍‌କାଳୀନ ତାଳଚେରର ୮୪ ହଜାର ପ୍ରଜା ମଧ୍ୟରୁ ୬୦ ହଜାର ପ୍ରଜା ଭିଟାମାଟି ଛାଡ଼ି ଦୁଇଦୁଇଥର ଚାଷବାସ ଛାଡ଼ି ପଡ଼ୋଶୀ ରାଜ୍ୟ ଅନୁଗୋଳରେ ପୃଥିବୀ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହିଜରାତ କରିଥିଲେ । ଖୋଲା ଆକାଶ